Po II wojnie światowej pola uprawne z obawy przed podtopieniami poddawano odwadnianiu, czyli tzw. melioracjom wodnym. Podobna sytuacja miała miejsce w lasach, gdzie w celu zwiększenia produktywności gleb leśnych stale lub okresowo odwadniano obszary nadmiernie uwilgotnione. Z biegiem czasu  zmieniło się jednak spojrzenie na bagna i mokradła, odnajdując ich znaczącą role w kontekście zmian klimatu i ochrony bioróżnorodności.

2 lutego 1971 roku, w miejscowości Ramsar, w Iranie  przyjęto "Konwencję o obszarach wodnobłotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego". Od 1997 r., w rocznicę uchwalenia Konwencji Ramsarskiej 2-go lutego obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Mokradeł. W 2019 r. tematem przewodnim obchodów jest ochrona mokradeł w kontekście walki ze zmianami klimatu.

Obszary wodnobłotne mają znaczenie ekologiczne, botaniczne, hydrologiczne, a także zoologiczne, szczególnie jako środowisko życia dla życia ptactwa wodnego. Tereny podmokłe magazynują nadmiar wód opadowych łagodząc fale powodziowe, a w czasie suszy ograniczają niedobory wody.

Lasy Państwowe od kilku lat angażują się w programy małej retencji górskiej i nizinnej mające na celu ochronę i odtworzenie ekosystemów wodnych.

Na terenie Nadleśnictwa Dukla znajdują się trzy użytki ekologiczne „Moczeliska”, „Czarna Młaka” i „Deszczanka” o łącznej powierzchni 17, 1ha. Użytek  „Czarna Młaka”  obejmuje fragment górnego odcinka potoku Panna z jego licznymi rozlewiskami. „Deszczanka” to fragment zarośli łęgowych z dominacją wierzb, a „Moczeliska” obejmuje fragment śródleśnej wilgotnej łąki w obszarze źródliskowym.

W lasach Nadleśnictwa Dukla pozostawiamy bez użytkowania mokradła i bagna, które w terenie górskim stanowią kilku lub kilkunastoarowe mikrosiedliska leśne. Podobnie wilgotne lasy łęgowe objęte są szczególną ochroną. W tworzeniu tzw. małej retencji z pomocą przychodzą także bobry tworząc tamy gromadzące wodę.

Tekst: P. Zdeb   

Zdjęcia: P. Żychowski

               P. Miśkowiec